Με αφορμή μια ανάρτηση που έγινε από εμάς στο facebook πριν από αρκετό καιρό, ( σε απάντηση μιας άλλης η οποία έμμεσα άφηνε αιχμές για εμάς, την εκτροφή μας και γενικά την όλη πορεία μας στην φυλή ), γράφτηκαν πάρα πολλά και πολλά μάλιστα από αδιάβαστους ή πολύ νέους ηλικιακά αλλά και ως προς την φυλή και η κουβέντα ξέφυγε εντελώς από το σημείο που είχαμε εστιάσει. Τώρα δε τελευταία σταμάτησαν τα σχόλια για το παραπάνω θέμα και η συζήτηση έχει στραφεί γύρω από την προσφορά που πρέπει να έχει ο κάθε ένας μας στο όμιλο, ποιοι τον στηρίζουν, ποιοι τον πολεμούν και διάφορα άλλα τέτοια, άποψή μας είναι ότι κανένας δεν πολεμά τον όμιλο απλά ο κάθε ένας έχει την θέση του.
Εδώ λοιπόν και αρκετό καιρό η έκφραση που ακούγετε συνεχώς είναι “ ότι πρέπει όλοι να είμαστε κοντά στο όμιλο “ και πολύ σωστά, πρέπει να τον στηρίζουμε για να πάει μπροστά.
Τα τελευταία τρία χρόνια ήταν συνειδητή η επιλογή μας να απέχουμε από όλες τις δραστηριότητες του Ε.Ο.Ν και φυσικά όπως ειναι γνωστό δεν λειτουργήσουμε ποτέ αρνητικά, ομως επειδή συνεχώς γράφονται κατά διαστήματα διάφορα υπονοούμενα για μας θα προσπαθήσουμε μέσα από αυτό το κείμενο να αιτιολογήσουμε την θέση μας και παράλληλα να εκθέσουμε μερικούς από τους λόγους, καθώς και λίγα από την μικρή προσφορά μας στην φυλή και στον όμιλο.
Από το 2005 είναι γνωστό ότι αποφασίσαμε να συμμετέχουμε με σκυλιά μας σε δοκιμασίες του VDD ( Όμιλος Γερμανικού Ντράτχααρ του οποίου είμαστε μέλη, από το 2002 ) εαρινές, φθινοπωρινές, Hegewald, δοκιμασίες σκληρής επιθετικότητας σε σαρκοβόρο θήραμα κ.λ.π. αρχής γενομένης από την Gr.Ch./Klara Kykladon το 2005, στην συνέχεια με Nero, Deco, Tina, Wendy, Wella, Nora, και Francy, Gelly, Olga, Olia, σε αντίστοιχες στην Βουλγαρία. Αντίστοιχα δε το ίδιο χρονικό διάστημα 2005 έως το 2011 ( όπου και αποχωρίσαμε ), συνεχίσαμε να παρουσιάζουμε σκυλιά και στις δοκιμασίες του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΟΜΙΛΟΥ ΝΤΡΑΤΧΑΑΡ παρ΄ όλο πού δεν ήταν απαραίτητο για την συμμετοχή μας στις δοκιμασίες του VDD, και παρ΄ όλο που οι βαθμολογίες από τον Ε.Ο.Ν. δεν έχουν καμία αξία αφού δεν τις αναγνωρίζει το VDD, το 2006 Tina, Deco (Vjp), 2007 Mira (Vjp)-Deco (HZP), 2008 Wendy (Vjp), 2009 Randa (Vjp), 2010 Eiko-Woolf (Vjp), 2011 Nora v.d.Hofmark (Vjp), στον Λαγκαδά Θεσσαλονίκης και στην Κωπαίδα, καθώς και στις Εθνικές εκθέσεις του ομίλου με 7 σκυλιά στην έκθεση του 2007 και 5 το 2009. Εννοείτε βέβαια ότι έχουμε παρουσιάσει και άλλα τόσα πριν το 2005, Conny – Bruno – Dianna – Ceasar .
Στο σημείο αυτό θέλουμε να επισημάνουμε ότι οι συμμετοχές μας στον όμιλο ήταν καθαρά για να τον στηρίξουμε παρ όλο του ότι δεν μας ήταν καθόλου απαραίτητο όπως αναφέραμε και παραπάνω και όπως είναι γνωστό για να φτάσουμε στον Λαγκαδά πρέπει να διανύσουμε δύο ημέρες θαλάσσια και οδική συγκοινωνία καθώς και άλλες δύο για την επιστροφή που δεν το έχουν οι άλλοι, εκτός από τις διανυκτερεύσεις. Το συνολικό κόστος λοιπόν κάθε συμμετοχής μας ήταν τριπλάσιο από αυτό που έχουν οι κάτοικοι της χερσαίας Ελλάδας, όσο δε για αυτούς που ήταν δίπλα, στη Μακεδονία, με μηδενικό κόστος και οι οποίοι εμφανίστηκαν απειροελάχιστες φορές δεν το σχολιάζουμε. Την δε ταλαιπωρία μας, να κουβαλάμε 5 ή 7 σκύλους στην Αθήνα ( στο διαμέρισμα) για να τον στηρίξουμε και πάλι στην κάθε του εθνική έκθεση σας αφήνουμε να την εκτιμήσετε μόνη σας.
Τρία τέτοιου είδους ταξίδια μέχρι την Μακεδονία μας στοιχίζουν όσο τα ολικά έξοδα συμμετοχής μας στο Hegewald, για την Βουλγαρία δε σχεδόν μία η άλλη και με την πιστοποίηση από τον Όμιλο Γερμανικού Ντράτχααρ που όσο και αν δεν μπορούν κάποιοι στην φυλή να το χωνέψουν δυστυχώς αλλα έτσι είναι , όλα από αυτούς ξεκινάνε, αυτοί χαράζουν την πορεία της φυλής παγκοσμίως και οι υπόλοιποι αν θέλουμε ακολουθούμε. Είναι υποχρέωση του ομίλου να καταφέρει να περάσει το μήνυμα σε όλους τους ιδιοκτήτες ντράτχααρ, πρωτίστως να περνάνε τις δοκιμασίες όπως γίνετε παντού και να τους ενημερώσει ότι έτσι πρέπει να γίνετε, άνευ σχολίων απαρέγκλιτα, ανεξάρτητα αν μπορούμε να ακολουθήσουμε ή όχι και μετά όλα τα υπόλοιπα.
Αυτά τα λίγα για να μάθουν οι νεότεροι που δεν γνωρίζουν και να θυμίσουμε στους παλαιότερους την προσφορά μας στο όμιλο και στην φυλή γενικότερα χωρίς να περιμένουμε κάτι και χωρίς να μας έχει προσφέρει κάτι, αντίθετα ακούγονται και αρκετά αρνητικά σχόλια για την εκτροφή μας εκ των έσω, ότι έχουμε πετύχει το έχουμε καταφέρει μόνοι μας και μόνο με την βοήθεια την φίλων μας από την Γερμανία και για να ευλογήσουμε και λίγο την δουλειά μας είναι η μοναδική εκτροφή με γεννήτορες που διαθέτουν όλες τις πιστοποιήσεις και που ελάχιστοι το αναγνωρίζουν.
Καιρός λοιπόν να πούμε μερικά πράγματα πού μας έκαναν να μείνουμε σταθεροί στην απόφαση της αποχής μας χωρίς κωλοτούμπες αφού δεν συμφωνούμε με τον τρόπο που γίνονται οι δοκιμασίες στην χώρα μας.
Τα προβλήματα πολλά, αρχής γενομένης από τον τρόπο βαθμολόγησης των σκύλων και η τελική βαθμολογία η οποία ποτέ δεν υπήρξε σταθερή, πότε 70 πότε 71 άλλοτε 74 κανείς δεν γνώριζε τα κριτήρια, για το μόνο που είχαμε από κοινού αποφασίσει ήταν η ιχνηλασία ζωντανού λαγού να έχει ανώτερο το 10 επειδή δεν έχουμε ζωντανό και το κάναμε με συρμένο κουνέλι, αλλά και αυτό μας το έλυσε ο κ. Schmith Γερμανός κριτής ο οποίος ήρθε να κρίνει μια εαρινή δοκιμασία και ο οποίος μας είπε να το κάνουμε με ζωντανό φασιανό το αποτέλεσμα μάλιστα όταν το κάναμε παρουσία του μας έδειξε ότι είναι εξαιρετικό και θα μπορούσαν να αξιολογηθούν έτσι πολύ καλύτερα τα σκυλιά, έκτοτε όμως δεν έγινε ποτέ ξανά. Μετά από αυτό χωρίς καμία ενημέρωση άρχισαν να μειώνονται οι βαθμολογίες στην φέρμα στην χρήση μύτης ( φέρμαρε κοντά, φέρμαρε με τα μάτια, δεν το μύρισε στα 70 μέρτα..........πάρε 6 στην όσφρηση ) και που!!!!!! στην εαρινή που εκεί βλέπουμε καθαρά τα ένστικτα του σκύλου με αποτέλεσμα να αποθαρρύνονται και οι ελάχιστοι νέοι που ήθελαν να παρουσιάσουν το σκυλάκι τους. Υπάρχει σοβαρό και υπαρκτό πρόβλημα έλλειψης κριτών, άπειρες οι φορές που είπαμε να φέρουμε Γερμανούς γεγονός που θα βοηθούσε πάρα πολύ σε γνώσεις όλους μας και ιδιαίτερα αυτούς που έκριναν αυτό έγινε ελάχιστες φορές με την δικαιολογία της οικονομικής αδυναμίας που και εδώ είναι λάθος του ομίλου, είναι δική του αρμοδιότητα να συγκεντρώνει χρήματα, αλλά και κάποιοι από εμάς είχαμε προτείνει να προσφέρουμε ότι μπορεί ο καθένας προκειμένου να ενημερωθούμε σωστά. Που είναι η προσπάθεια να ενημερωθούν γύρω από τις δοκιμασίες της φυλής οι κριτές των ηπειρωτικών που δόξα το θεό είναι αρκετοί και θα μπορούσαν να προσφέρουν την βοήθειά τους ή είναι τόσο δύσκολο να μάθουν.
Και αυτό ένας ενθουσιασμός ήταν και τίποτε άλλο, ξεκίνησε ο όμιλος να τους ενημερώνει αλλά και αυτό μας τελείωσε πολύ γρήγορα. Πού είναι η προσπάθεια να πλησιάσουμε τον , ( VDD )που κάποτε είχε ξεκινήσει ? Επανειλημμένα υποστηρίζαμε ότι πρέπει να είμαστε κοντά τους δυστυχώς ομως ο Ε.Ο.Ν. πήρε λάθος δρόμο και πίστεψε ότι έχουμε καλό γενετικό υλικό και δεν έχουμε ανάγκη τους Γερμανούς, και ότι αυτά που κάνουμε είναι σωστά , μάταια όμως, αν ήμασταν κοντά τους όλα θα γινόντουσαν σωστά και με μικρό κόστος. Πολύ εύκολα ξεστομίζουν κάποιοι ότι όποιοι έχουν χρήμα πηγαίνουν αλλού, δεν είναι έτσι, σήμερα δυσκολίες έχουμε ολοι μας, υπάρχουν και άλλοι που έχουν ξοδεύσει περισσότερα χρήματα χωρίς να έχουν πιστοποιημένους σκύλους. Μάλλον αυτοί που πηγαινουν έχουν περισσότερο μεράκι απο χρήματα.
Αν ήμασταν κοντά τους, τις δοκιμασίες θα μπορούσαμε να τις κάνουμε στην Βουλγαρία που υπάρχει θήραμα με σχεδόν το ίδιο κόστος του Λαγκαδά. Ναι μπορεί στην χώρα μας να υπάρχει καλό γενετικό υλικό όμως αυτό, δεν έχει αποδειχθεί παρά από ελάχιστους και χωρίς να έχει χρησιμοποιηθεί όπως θα έπρεπε.
Για αυτό λοιπόν όπως στρώνει κανείς έτσι κοιμάται, δεν μας φταίνε ποτέ όλοι οι άλλοι εκτός από εμάς, πάντα ευθύνονται και οι δύο πλευρές, γιατί δεν ψάχνει ο όμιλος να δει ποιο είναι το μερίδιο ευθύνης του και κάθε φορά έχει και λιγότερες συμμετοχές, παρά το καταλογίζει στους άλλους, ξέχασαν ότι πολλές φορές αν δεν παρουσιάζαμε εμείς και ο Αυγερινός σκυλιά μπορεί να μην γινόταν οι δοκιμασίες. Πρέπει να κοιτάμε πρώτα που ευθυνόμαστε εμείς και μετά οι άλλοι.
Πού είναι οι δοκιμασίες με γερμανικά πρότυπα όταν στην φθινοπωρινή δεν απαιτείτε πιστοποιητικό ελεύθερου δυσπλασίας HD-frei ,….OCD-frei, και σκληρής επιθετικότητας σε σαρκοβόρο θήραμα, που αλλού το έχετε δει? Αυτά είναι απαράδεκτα ίσα - ίσα για νε λέμε ότι κάτι κάνουμε, αυτές δεν είναι δοκιμασίες είναι συγκεντρώσεις για να βλέπουμε τα σκυλάκια μας.
Αποφασίσετε λοιπόν να δουλέψετε χωρίς προκατάληψη και με σωστές βάσεις και θα είμαστε όλοι δίπλα σας.
Δημήτρης & Νίκος